Biz niyə yaramazlara aşiq oluruq? Elmi izahat

Belə hadisələrin çox şahidi olmuşuq: oğlan daim rəfiqəsindən şikayət edir, amma buna baxmayaraq ondan ötrü darıxmağa davam edir və ya əksinə bu dəfə qurban qızdır – o, yaramaz olduğunu bilə-bilə həmin adamdan ayrıla bilmir.

İstənilən halda, bu şikayətlər onların yaxın adamlarını yorur və insanlar düşünürlər ki, həmin qız və ya oğlan "özünə əzab verməyi" xoşlayır.

Ancaq elm bunu başqa cür izah edir. Psixiator Riçard Fridmana görə insanın dəfələrlə dözülməz tərəfdaşına geri dönməsi heç də özünə əzab etməkdən xoşlanması ilə bağlı deyil. Onun fikrincə, beyin belə halda "mükafat" alır.

Belə növ sevgi asılılığı alışqanlığın yaranması və ya intim münasibətlə bağlıdır.

Bu növ sevgiyə aydınlıq gətirmək üçün Fridman psixiator Georgi Bernsin təcrübələrinə də istinad edib. Bernis beyinin "mükafat" almasını belə izah etməyə çalışıb.

Beyinin tomoqrafiyasını öyrənən Bernis, təcrübədə iştirak edənlərə meyvə şirəsi və su verərək onların beyninin bunlara reaksiyasını öyrənib. Bernis bu mukafatı alan kimi beyində böyük aktivlik müşahidə edib.

Şirə ilə aparılan eksperement kimi beyin sevdiyi və alışdığını alanda aktivləşir, ləzzət hissinini yaradan dofamin maddəsi istehasal olunmağa başlayır.

Gənc oğlan qəfildən və kor-koranə olaraq kiməsə pərəstiş edəndə, beyinin həmin hissəsi gücləndirilmiş rejimdə işləməyə başlayır, dofamin istehsal olunur və bunun nəticəsində o, necə deyərlər, qarmağa ilişir. Belə halda insan onunla nə baş verdiyini anlamır.

Nə vaxtsa, dostlarınız sizə qopa bilmədikləri sevgidən bəhs etsələr, ona anlayışla yanaşın. Çünki bunun səbəbi özünə əziyyət vermək hissindən deyil, məhz beyinin onlarla sərt zarafatından irəli gəlir.