Həyatdan gedən insan son anda nələrə təəssüflənir
Ölümcül xəstələrə xidmət edən avstraliyalı tibb bacısı Bronni Ber onların son anda nələrə təəssüf etdiklərini yazıb. Onların əksəriyyəti, xüsusi ilə də kişilər çox içlədiklərinə təəssüfləniblər. Tibb bacısı son həftələrini yaşayan xəstələrin 5 amilə təəssüf etdiklərinin şahidi olub.
1. Kaş ki, mənim öz istədiyim kimi yaşamağa cəsarətim çatardı. Başqalarının istədiyi kimi yaşamazdım.
"Həyatlarının sona çatdığını dərk edən insanlar açıq başla geriyə nəzər salanda anlayırlar ki, onların arzularının çoxu reallaşmayıb. Onlar bilirlər ki, bunun səbəbi elə onların özlərini olub.Sağlamlıq insana azadlıq verir. Çox adam bunu yalnız sağlamlığını itirəndə dərk edir".
2. Kaş ki, bu qədər çox işləməzdim.
"Bunu bütün kişi xəstələr deyib. Onlar demək olar ki, öz uşaqlarının necə böyüdüyünü görməyiblər,həyat yoldaşlarına az vaxt ayırıblar.Bu haqda bəzi qadınlar da deyiblər.Çünki onlar çörək qazanmaq məcburiyyətində olmayıblar.Kişilər isə ağır əməklərinə çox təəssüfləniblər".
3. Kaş ki, daha cəsarətli olub, hisslərim haqda açıq danışaydım.
"Çox insanlar başqaları ilə sakit münasibətləri qorumaq üçün hisslərini saxlayıblar. Bununla da həyatlarını təmin etsələr də, istədikləri kimi ola bilməyiblər. Təəssüf çox insanların xəstəliyinin səbəbi olub".
4. Kaş ki, dostlarımla münasibətlərimi qoruyub saxlaya biləydim.
" İnsanlar son həftələrində həqii dostuğun dəyərini anlayırlar. Çoxları işlə o qədr məşğul olur ki, dostları ilə əlaqə saxlamağı unudur. Ölümünə yaxınlaşan insan öz dosları üçün darıxır".
5. Kaş ki, özümə xoşbəxt olmağa icazə verəydim.
"Bu sözü xəstələr tez-tez işlədirlər. Çoxları hələ də xoşbəxtliyin qərar olduğunu anlamırlar. Onlar köhnə adətlərə ilişib qalırlar. Bu adətlərin onların hisslərini boğur. Nəyisə dəyişmək onlara qorxulu gəlir. Son anda isə qəblərinin dərinliklərində özlərini aldatdıqlarını başa düşürlər".
Bizim xoşbəxtliyimiz odur ki, biz dünyaya gəlmişik. Amma həyatımızın necə olacağı bizdən asılıdır. Heyf ki, həyatın qiymətini, o sona çatanda anlayırıq. Amma həyatın sonunda vacib olanlar yaşadığımız müddətdə vacib olmalıdır.